ฟิลิปปินส์ 

           ฟิลิปปินส์ (อังกฤษ: Philippines; ฟิลิปีโน: Pilipinas) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (อังกฤษ: Republic of the Philippines; ฟิลิปีโน: Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศที่ประกอบด้วยเกาะจำนวน 7,107 เกาะ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ห่างจาก เอเชียแผ่นดินใหญ่ทางตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 100 กม.และมีลักษณะพิเศษคือเป็นประเทศเพียงหนึ่งเดียวที่มีพรมแดนทางทะเล ที่ติดต่อระหว่างกันยาวมากที่สุดในโลก นิวสเปน (พ.ศ. 2064-2441) และสหรัฐอเมริกา (พ.ศ. 2441-2489) ได้ครองฟิลิปปินส์ เป็นอาณานิคมเป็นเวลา 4 ศตวรรษ และเป็นสองอิทธิพลใหญ่ที่สุดต่อวัฒนธรรมของฟิลิปปินส์

           ฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในสองชาติในเอเชียที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ (อีกชาติหนึ่งคือติมอร์-เลสเต) และเป็นหนึ่งใน ชาติที่ได้รับอิทธิพลจากตะวันตกมากที่สุด เป็นการผสมผสานกันระหว่างตะวันตกกับตะวันออก ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ อาร์โนลด์ โจเซฟ ทอยน์บี (Arnold Joseph Toynbee) นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษได้กล่าวไว้ในงานของเขาว่า ประเทศฟิลิปปินส์เป็นประเทศ ลาตินอเมริกาที่ถูกพัดพาไปยังตะวันออก โดยคลื่นทะเลยักษ์

ภูมิศาสตร์

นาขันบันได

           ลาวมีที่ราบอยู่น้อย เป็นที่ราบแคบ ๆ ที่ราบสำคัญ คือ ที่ราบตอนกลางของเกาะลูซอน เรียกว่า ที่ราบมะนิลา เป็นที่ราบที่ใหญ่ที่สุด

ลักษณะภูมิอากาศ 

มรสุมเขตร้อน ได้รับความชุ่มชื้นจากลมมรสุมทั้ง 2 ฤดูได้รับฝนจากลมพายุไต้ฝุ่น และดีเปรสชัน บริเวณที่ฝนตกมากที่สุด
คือ เมืองบาเกียว เป็นเมืองที่ฝนตกมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

การเมืองการปกครอง

           รัฐปิตาธิปไตยโดยหลักการแล้ว เป็นรัฐที่ขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ทางอานาจของผู้ที่ต้องการเข้ามามีอานาจ ขาดระบบราชการ ที่เข้มแข็ง แต่ได้รับการช่วยเหลือสนับสนุนจากภายนอกอย่างในกรณีประเทศฟิลิปปินส์ที่ได้รับการช่วยเหลือจากสหรัฐอเมริกา การทำ ความเข้าใจจุดเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่สาคัญจนนำฟิลิปปินส์มาสู่การเมืองที่ไร้ประสิทธิภาพเป็นการเมืองแบบปิตาธิปไตย อย่างใน ปัจจุบัน อาจเริ่มต้นด้วยการทำความเข้าใจการเมือง

การแบ่งเขตการปกครอง

           ฟิลิปปินส์แบ่งเป็นหน่วยรัฐบาลท้องถิ่น (local government units, LGUs) โดยที่มีจังหวัดเป็นหน่วยหลัก ในปี พ.ศ. 2545 มี 79 จังหวัด (provinces) แบ่งออกเป็น นคร (cities) และ เทศบาล (municipalities)ซึ่งหน่วยการปกครองทั้งสองยังประกอบไปด้วย  บารังไกย์ (barangey) อีกทอดหนึ่ง ถือเป็นหน่วยรัฐบาลท้องถิ่นที่เล็กที่สุด

           ฟิลิปปินส์แบ่งออกเป็น 17 เขต (regions) ซึ่งทุกจังหวัดได้ถูกจัดอยู่ใน 16 เขตเพื่อความสะดวกในการปกครอง ยกเว้นเขต นครหลวง (National Capital Region) ที่แบ่งออกเป็นเขตพิเศษ 4 แห่ง

           หน่วยงานของรัฐบาลส่วนใหญ่จะตั้งสำนักงานในแต่ละภูมิภาค เพื่อรับใช้ประชาชนในจังหวัดที่อยู่ในภูมิภาคนั้น ๆ ภูมิภาค ไม่มีรัฐบาลท้องถิ่นแยกต่างหากยกเว้นเขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิมและเขตบริหารคอร์ดิลเลราซึ่งปกครองตนเองไม่ได้ให้ผู้อื่น ปกครอง

มะนิลา

เขต (regions)

• เขตอีโลกอส (Ilocos Region, Region I)
• คากายันแวลลีย์ (Cagayan Valley, Region II)
• เซนทรัลลูซอน (Central Luzon, Region III)
• คาลาบาร์ซอน (CALABARZON, Region IV-A)
• มิมาโรปา (MIMAROPA, Region IV-B)
• เขตบีโกล (Bicol Region, Region V)
• เวสเทิร์นวิซายา (Western Visayas, Region VI)
• เซนทรัลวิซายา (Central Visayas, Region VII)
• อีสเทิร์นวิซายา (Eastern Visayas, Region VIII)
• คาบสมุทรซัมโบอังกา (Zamboanga Peninsula, Region IX)
• นอร์เทิร์นมินดาเนา (Northern Mindanao, Region X)
• เขตดาเวา (Davao Region, Region XI)
• ซอกสก์ซาร์เกน (SOCCSKSARGEN, Region XII)
• คารากา (Caraga, Region XIII)
• เขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิม (Autonomous Region in Muslim Mindanao, ARMM)
• เขตบริหารกอร์ดีเยรา (Cordillera Administrative Region, CAR)
• เขตนครหลวง (National Capital Region, NCR) (หรือ Metro Manila: เมโทรมะนิลา)

สกุลเงินเปโซ (Philippine Peso) สัญลักษณ์เงิน PHP

เกษตรกรรม 

พืชเศรษฐกิจสำคัญได้แก่ มะพร้าว อ้อย ป่านอบากา และข้าวเจ้า

ป่าไม้ 

มีป่าไม้หนาแน่น เป็นรายได้สำคัญ คือ ไม้มะฮอกกานี

เหมืองแร่ 

ฟิลิปปินส์ไม่มีแร่ดีบุก แร่ส่งออกสำคัญ คือ เหล็ก โครไมต์ ทองแดง เงิน

อุตสาหกรรม 

ใช้วัตถุดิบในประเทศ เช่น โรงงานเยื่อกระดาษ แปรรูปไม้ ปูนซีเมนต์

ประชากรศาสตร์

{{105,000,000 ในวันที่ 1 มีนาคม 2013}}

แผนที่แสดงชนกลุ่มน้อยต่างๆ ในฟิลิปปินส์

มีปัญหาชนกลุ่มน้อยมุสลิมในเกาะมินดาเนา ซึ่งต้องการแยกตัวเป็นอิสระ เรียกว่า "แนวปลดปล่อยแห่งชาติโมโร"

ภาษา

           มีการใช้ภาษามากกว่า 170 ภาษา โดยส่วนมากเกือบทั้งหมดนั้นเป็นตระกูลภาษาย่อยมาลาโย-โปลินีเซียนตะวันตก แต่ในปี พ.ศ. 2530 รัฐธรรมนูญได้ระบุให้ภาษาฟิลิปีโนและภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการ

           ส่วนภาษาต่างประเทศอื่น ๆ ที่ใช้กันมากในประเทศฟิลิปปินส์มีทั้งหมด 8 ภาษา ได้แก่ ภาษาสเปน ภาษาจีนฮกเกี้ยน ภาษาจีน แต้จิ๋ว ภาษาอินโดนีเซีย ภาษาซินด์ ภาษาปัญจาบ ภาษาเกาหลี และภาษาอาหรับ

           โดยฟิลิปปินส์นั้น มีภาษาประจำชาติคือ ภาษา ตากาล็อก

           หมายเหตุ: จากการพูดคุยกับชาวฟิลิปปินส์ (รวมถึงนั่งดูรายการทีวีและฟังจากสถานีวิทยุ) ทราบว่า ปัจจุบัน ชาวฟิลิปปินส์ มีการใช้ภาษาที่เรียกว่า ทากรีส (Tagalog + English) คือพูดตากาล็อกคำอังกฤษคำ ผสมกันไปในประโยคสนทนา แต่เป็นที่เข้าใจกันในหมู่ของประชาชน แม้แต่ในรายการทีวีและรายการวิทยุ

ศาสนา

 

ศาสนาในประเทศฟิลิปปินส์
ศาสนา			%
คริสต์			92%
อิสลาม			5%
ฮินดู			2%
พุทธ			1%

สัดส่วนของศานาต่างๆ ในฟิลิปปินส์ สีน้ำเงินคือศาสนาคริสต์ สีเขียวคือศาสนาอิสลาม

           ฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่มีประชากรนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกอันดับ 4 ของโลก นิกายโปรเตสแตนต์อันดับ 13 ของโลก ศาสนาอิสลามอันดับที่ 40 ของโลกศาสนาฮินดูอันดับที่ 7 ของโลก และพระพุทธศาสนาอันดับที่ 17 ของโลก 

           ร้อยละ 92.5 ของชาวฟิลิปปินส์ทั้งหมดนับถือศาสนาคริสต์ โดยร้อยละ 83 นับถือนิกายโรมันคาทอลิก และร้อยละ 9 เป็นนิกายโปรเตสแตนต์

สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ Republic of the Philippines (อังกฤษ) Republika ng Pilipinas (ฟิลิปิโน)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: Maka-Diyos, Makatao, Makakalikasan, at Makabansa (เพื่อพระเจ้า ประชาชน ธรรมชาติ และบ้านเมือง)
เพลงชาติ: Lupang Hinirang "แผ่นดินที่ถูกเลือก"
เมืองหลวง		มะนิลา 14°35′N 121°0′E
เมืองใหญ่สุด		เกซอนซิตี
ภาษาทางการ		ภาษาฟิลิปีโนและภาษาอังกฤษ*
การปกครอง		สาธารณรัฐเดี่ยวระบบประธานาธิบดี
-	ประธานาธิบดี	เบนิกโน อากีโนที่ 3
-	รองประธานาธิบดี	เฮโฮมาร์ บีไนย์
ได้รับเอกราช		จาก สเปน และ สหรัฐอเมริกา
-	ประกาศ	12 มิถุนายน พ.ศ. 2441
-	เป็นที่ยอมรับ	4 กรกฎาคม พ.ศ. 2489
-	รธน. ปัจจุบัน	25 มีนาคม พ.ศ. 2529
พื้นที่
-	รวม	300,000 ตร.กม.  115,831 ตร.ไมล์
-	แหล่งน้ำ (%)	0.6%
ประชากร
-	ก.ค. 2555 (ประเมิน)	103,000,000
-	ความหนาแน่น	276 คน/ตร.กม.  715 คน/ตร.ไมล์
จีดีพี (อำนาจซื้อ)		2548 (ประมาณ)
-	รวม	453 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
-	ต่อหัว	4,923 ดอลลาร์สหรัฐ
HDI (2546)		0.758 (กลาง)
สกุลเงิน		เปโซฟิลิปปินส์ (PHP)
เขตเวลา		PST (UTC+8)
-	(DST)	ไม่ใช้ (UTC)
โดเมนบนสุด		.ph
รหัสโทรศัพท์		63
* ภาษาเซบู ภาษาอีโลกาโน ภาษาฮิลิกายนอน ภาษาบิโกล ภาษาวาไร-วาไร ภาษากาปัมปังกัน ภาษาปางาซินัน ภาษากินารายอาภาษามาราเนา ภาษามากินดาเนา ภาษาตากาล็อก และภาษาเตาซุก  เป็นภาษาทางการช่วยในภูมิภาคต่าง ๆ ส่วนภาษาสเปนและภาษาอาหรับ ถือเป็นภาษาทางเลือก และพื้นฐานตามความสมัครใจ

 

 

ที่มา - th.wikipedia.org/wiki/ประเทศฟิลิปปินส์